به پیغامی من دیوانه را دیـوانه تر کردی          مرا از لطف و احسانت حبیبا با خبر کردی

چو بشنیدم پیامت را که عمری ناظرم بودی          شدم شرمنده از رویت چسان با من تو سرکردی

کرم هر دم فزون کردی خریدی آبرویم را          ز رسوا کردن نوکر تو ای مولا حذر کردی

بسا وقت سحر درخانه ام بودی ولی افسوس          که در خواب گران بودم ز پیش من گذرکردی

چه شبهایی نظر کردی تو بر پروندۀ عمرم          به چشم تر به قلب خون شب خود را سحرکردی

زخوبیت چه گویم من، مرا از لطف خود کشتی          تو عبد آستانت را بسی شرمنده تر کردی